13 Ağustos 2009 Perşembe

Kısa bir hikaye...

Hikayenin başlangıcı abimin doğumuna denk düşüyor :) Nasıl demeyin anlatacağım... Abim çok zayıf doğmuş, çok da iştahsız bir bebekmiş. Kimseler birşey yediremezmiş ve çok sıkıntı çekmişler. Annem de ikinci çocuğunun iştahlı olasını çok istemiş. Bilin bakalım ikinci çocuk kim?:)Kendimi bildim bileli hep hafif balık etli olmuşumdur. Yani hiç bir deri bir kemik olmadım. Bebeklikten beri çok iştahlıymışım, hiç bir besini reddetmezmişim, ailem de o gazla yedirdikçe yedirmiş. Hafif kilolu bir çocukluk, derken hormonların çalışmasıyla şişman bir blu çağı, sonra genç kızlığın etkisitle rejime başlama ve manken gibi olma (boyum 1.69, fena değil yani), daha sonra boşverme (iş sınavları stresi) ve balık etli-en sonunda şişman kiloma dönme....

Sıkıntılı dönemlerim oldu, mutluluğu-mutsuzluğu yemekte aradım. Evden çıkmak istemedim, insanlarla görüşmek istemezdim, alışveriş benim için eziyet olmuştu. Ha o kadar da obez değildim canım, 72 kiloydum ama sonuçta şişmandım yani :

Asıl hayatımdaki büyük kararları 2006 yılında aldım.
Dedim ki kendi kendime, yeter artık silkin ve kendine gel. Bir spor salonuna yazıldım ve rejime başladım. Akşam yemeklerinde salata, çorba veya meyve yiyerek, öğle yemeklerinde ise normal devam ederek, günde 1,5 saat de spor yaparak toplam 14 kilo verdim ve 58 oldum. Valla bana çok yakışmıştı, övünmek gibi olmasın yüzüm de güzeldir, çok şahane olmuştum:) Tabi o zamanlar bekar olduğum için spora istediğim kadar vakit ayırabiliyordum, anneme akşama sadece salata yiycem diye şımarabiliyordum :) Sonuç olarak kaybedilen 14 kilo, güzelleşme ve güzel giyinme, genişleyen sosyal çevre ve en sonunda aşk...

Sevgili kocamla tanıştım, kısa süreli arkadaşlığımız hemen aşka dönüşüverdi, 8 ay içerisinde evlendim. Kendisi hafif kiloluydu ama iri yapılı olduğu için sorun olmuyordu. Tanışmamız ve evlenmemiz arasında geçen 8 aylık dönemde 4 kilo aldırdı bana sağolsun, gezmeyi ve yemeyi çok sever kendisi. Aslında başıma gelecekleri anlamalıydım:)62 kiloyla evlendim, ama gene de çok şahaneydim. Allahtan gelinlikler içinde çok güzel çıkmışım, ya bir de fotoğraflarımı her elima aldığımda böğğğ deseydim :)

Evlendik evlenmesine de, ben ne yemek yapmasını bilirim, ne temizliği. Yemek yapmayı öğrenmek için çok çabaladım, bu süre içerisinde biraz fast-food tarzı beslendik. Bir süre sonra yaptıklarım lezzetli olmaya başladı, kocam (heralde) beni şevke getirmek için yedikçe yedi, ben de heveslendim ve ona yaranmak için yaptıkça yaptım etleri, pilavları, börekleri...

Sonuçççç, evliliğimizin 7. ayında ikimiz de 10ar kilo almış bulunduk. Ben tam eski kiloma döndüm, o kadar uğraşlarım, açlık krizlerim, herşey boşa gitti, kocamda da kocaman bir göbek oldu:)Tam bu sırda ise öldürücü darbe geldi, hamileydim :)

72yle başlayan hamileliğim 90la bitti. İşin garibi ben çok kilo almayayım diye pasta böreği,tatlıyı kesmiştim, gene de çok ödem oldu ve tam 18 kilo aldım. Doğumdan sonraki ilk 20 gün içinde ise çok ilginçtir 74e düştüm. Çok mutluydum ben emzirerek daha da veririm diye düşünürken sütüm artsın diye biraz yemeklere abanınca 78e kadar çıktım.



En son durumum 76 kiloydu, şimdi kendi çapımda bir program uyguluyorum ve cumartesi günü 15. gün olacak, tartılacağum ve sonucu yazacağım. Fakat evdeki yardımcı bayanın "pantolonun düşecek neredeyse" şeklindeki yorumundan sonra doğru yolda olduğum kanaatine kapıldım :)

Gelişmelerin devamını ara sıra yazacağım...

2 yorum:

fatma dedi ki...

merhaba blogunuz hayırlı olsun ben çok şanslıyım hamileyken kilo veriyorum ama süt döneminde alıyorum bende balık etliyim

mariposa dedi ki...

Merhaba Fatma,
Öncelikle teşekkür ederim, ilk yorumcum sensin. Bir arkadaşım yorum yapmaya çalışmış ama becerememiş (o sensin Raziyeeee) :) Siz çok şanslısınız o zaman, ben ömrüm boyunca uğraştım, hala da uğraşıyorum...