Aslında sulugöz biri değilim, hele gazete haberlerine falan istesem de pek takılmazdım ama ah şu annelik!!! Tüm bebeklerle ilgili haberlere hüngür hüngür ağlayasım geliyor. Annesinin elinden sele kapılan Dila bebekin etkisinden daha hala kurtulamadım. Annenin yaşadıkları aklıma geliyor, kendimi onun yerine koyuyorum düşüncesi bile beni çıldırtmaya yetiyor, annesi ne yapsın...
Şimdi de Seren Serengil'in yaşadıklarını aklımdan çıkaramıyorum.
Aslında ben bu kadını çok fazla sevmezdim ama anne olma çabası ve kaybettiği bebeklerine çok üzüldüm. Hele son bebeğini kaybedişi çok acıydı, onun yaşatılması için kendi canını vermeye hazırdı ama olmadı. Yaşadıklarına zaten çok üzülmüştüm ama bugün Sabah gazetesinde okuduğum yazı nedense beni çok fena yaptı. Merak edenler buradan (http://www.sabah.com.tr/Gunaydin/Magazin/2009/10/14/kayinpederini_mahkemeye_veriyor)okuyabilir. (Bi türlü link vermeyi de öğrenemedim)
Düşünsenize bebeğinizin mezarına polis zoruyla girebiliyorsunuz, ne korkunç, bi de bakımsız bir mezarla karşılaşıyorsunuz, sizi teselli eden ise polis memurları...
Kendimi onun yerine koydum gene, dayanamadım... :(((
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder